Με την 11η Σεπτεμβρίου όταν το τρομοκρατικό κτύπημα στη Νέα Υόρκη άλλαξε για πάντα τον κόσμο όπως τον ξέραμε παρομοιάζει την Ελληνική ακτοπλοΐα του 2012 ο Διευθύνων Σύμβουλος της Ναυτιλιακής Εταιρίας Λέσβου κ. Γιάννης Αβραντίνης, μιλώντας στο TheSeaNation.

Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία της ΝΕΛ την περίοδο που διανύουμε η πτώση της κίνησης στην ακτοπλοΐα από το λιμάνι του Πειραιά αγγίζει το 22%, ενώ από τα νησιά προς τον Πειραιά η πτώση αυτή αυξάνεται κατακόρυφα και ξεπερνά το 35%.

Με τα νούμερα αυτά, τα οποία όπως εκτιμά ο κ. Αβραντίνης, δεν πρόκειται να εξισορροπηθούν ούτε και τον Αύγουστο, «η ακτοπλοΐα δεν μπορεί να πάει μακριά και οδεύουμε όλοι μας, μικροί, μεγάλοι και μεσαίοι, προς τον όλεθρο και την καταστροφή».

Αναφορικά με την προοπτική συνενώσεων εταιριών του κλάδου και συζητήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη ο κ. Αβραντίνης εκφράζει την απορία του για το τι μπορούν να προσφέρουν πραγματικά.

«Οι αξίες των πλοίων της ακτοπλοΐας έχουν καταρρεύσει, ενώ την ίδια ώρα το cash flow των εταιριών καρκινοβατεί. Η πτώση της κίνησης είναι σημαντική και επηρεάζει αρνητικά τη ροή των εσόδων.

Η κρίση δεν κάνει διακρίσεις με συνέπεια αυτά τα σοβαρά προβλήματα να τα αντιμετωπίζουν όλες οι εταιρίες είτε έχουν νέα πλοία, είτε παλαιότερης ηλικίας.

Αν λάβει κανείς υπόψη του και τις καταναλώσεις κάποιων πλοίων που ήρθαν ως μεσσίες να σώσουν την Ελληνική ακτοπλοΐα, αντιλαμβάνεται ότι η εξίσωση δεν βγαίνει, ανεξάρτητα από το τι ισχυρίζονται ή θέλουν να πιστεύουν κάποιοι», αναφέρει ο κ. Αβραντίνης.

Πλήρη απελευθέρωση το αντίδοτο;

Ο κ. Αβραντίνης πιστεύει ότι η πλήρης απελευθέρωση των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών θα επιτρέψει σε όλες τις εταιρίες του κλάδου να αναζητήσουν μόνες τους τα μερίδια εκείνα της αγοράς που εκτιμούν ότι θα καλύψουν τις ανάγκες τους.

«Μόνο αν είναι τα πάντα ελεύθερα», λέει, «οι εταιρίες θα μπορέσουν να επιλέξουν πότε, πως και κάτω από ποιές συνθήκες θα εμπλακούν και σε ποιές γραμμές».

Για τον κ. Αβραντίνη ωστόσο παραμένει ένα μεγάλο ερωτηματικό το τι θα συμβεί με τις γραμμές Δημόσιου συμφέροντος.

«Ήδη το κράτος αδυνατεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του ως προς τις αποζημιώσεις για την εκτέλεση δρομολογίων στην άγονη γραμμή.

Οι πιέσεις που ασκούνται στις εταιρίες της ακτοπλοΐας που εκτελούν δρομολόγια δημοσίου συμφέροντος είναι ασφυκτικές όσον αφορά τις αποζημιώσεις.

Σε κάθε περίπτωση όμως είναι ευθύνη της Πολιτείας να εξασφαλίσει την ακτοπλοϊκή σύνδεση αυτών των νησιών και όχι των εταιριών του κλάδου».

Αναφορικά με την προοπτική να αναλάβει η Πολιτεία μια πρωτοβουλία που θα μας οδηγήσει σε ένα νέο επιχειρηματικό περιβάλλον για την ακτοπλοΐα σε συμφωνία πάντα με την πλευρά των ναυτικών ο κ. Αβραντίνης εκτιμά ότι μια τέτοια πρωτοβουλία δεν πρόκειται να αποδώσει.

«Ας υποθέσουμε πως η Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία κάθεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και εν τέλει εμπρός στο φάσμα της πλήρους κατάρρευσης συμφωνεί σε νέες συνθέσεις, καθώς επίσης και σε ένα νέο βελτιωμένο μισθολόγιο.

Το πρόβλημα, κατά τη γνώμη μου, δεν πρόκειται να λυθεί γιατί οι περισσότερες εταιρίες δεν διαθέτουν το μάνατζμεντ του επιπέδου που απαιτείται ώστε να απορροφήσουν και να ενσωματώσουν τέτοιες αλλαγές.

Η επικρατούσα λογική στην Ελληνική ακτοπλοΐα επιβάλλει ένα ιδιότυπο τρόπο διαχείρισης ο οποίος δεν έχει κατά νου τις εσωτερικές δομές των εταιριών, αλλά τις εξωτερικές δομές του κλάδου.

Με απλά λόγια οι περισσότεροι σήμερα δεν αναζητούν τρόπους και λύσεις που θα βελτιώνουν την απόδοση των πλοίων τους, αλλά τρόπους για το πως ο βγάλουν τον ένα ή τον άλλο από την αγορά βασιζόμενοι στη λογική πως το μεγάλο ψάρι θα φάει το μικρό.

Στη πράξη όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο ιδανικά όσο θα ήθελαν κάποιοι διότι όταν θα φας το μικρό ψάρι θα πρέπει να αντικαταστήσεις τα πλοία του με τα δικά σου και  όταν τα πλοία σου καίνε το διπλάσιο από όσο έκαιγαν τα δικά του, το μόνο που έχεις καταφέρει υπό τις παρούσες συνθήκες είναι να επιταχύνεις την κατάρρευση σου».

Πηγή: the sea nation