ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ, Ελλάδα (AP) -Για επτά μήνες, συχνά κάτω από τις σκληρές συνθήκες του χειμώνα, ο Γιώργος Πολυλογίδης  περίμενε για ένα πράγμα: ένα μισθό.

Ένας παλαίμαχος της θάλασσας, ο Πολυλογίδης είναι ένας από τους  εκατοντάδες ναυτικούς, μηχανικούς, καμαρώτους και άλλους που εργάζονται σε ελληνικά πλοία και σύμφωνα με τα συνδικάτα των ναυτεργατών,απλήρωτοι για μήνες.

 ”Αν δεν μου πληρώσουν κάποια χρήματα”, βρυχάται ο ναύτης, “σταματάω αύριο”.

Τα φέρρυ είναι ο αιμοδότης της Ελλάδας και όχι μόνο κατά την τουριστική περίοδο του καλοκαιριού. Πολλά από τα πάνω από 100 κατοικημένα νησιά της χώρας,  εξαρτώνται από τα πλοία για τις προμήθειες των πάντων, από τρόφιμα και φάρμακα μέχρι για τα καύσιμα και τα ανταλλακτικά μηχανημάτων, καθώς και για να στείλουν γεωργικά προϊόντα στις αγορές των πόλεων. Ο τομέας είναι τόσο ζωτικής σημασίας, ώστε η κυβέρνηση τον Ιανουάριο επίκαλέστηκε  σπάνια επιβαλλόμενες, έκτακτες εξουσίες για να αναγκάσει τους ναυτικούς – πολλοί από τους οποίους συνέχιζαν απλήρωτοι – να επιστρέψουν στην εργασία τους μετά από μια εξαήμερη απεργία.

Όπως και κάθε άλλος τομέα στην Ελλάδα, η ναυτιλία έχει πληγεί σκληρά από την οικονομική κρίση της χώρας.

Η χρόνια σπάταλη κρατικών δαπανών και η κακή δημοσιονομική διαχείριση άφησαν την Ελλάδα να εξαρτάται από τα διεθνή δάνεια διάσωσης άλλων ευρωπαϊκών χωρών και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο από τον Μάιο του 2010. Σε αντάλλαγμα για τα δισεκατομμύρια της διάσωσης, η χώρα δεσμεύθηκε να μεταρρυθμίσει την ετοιμοθάνατη οικονομία της, σπρώχνοντας την μέσα σε κύματα μέτρων λιτότητας που μείωσαν συντάξεις και μισθούς, αύξησαν τους φόρους και άφησαν την χώρα βυθισμένη σε μια οικονομική κάμψη τόσο βαθιά και παρατεταμένη, που ουσιαστικά έχει μετατραπεί σε ύφεση.

Περισσότερο από το 26% του εργατικού δυναμικού είναι χωρίς δουλειά και η ανεργία των νέων κυμαίνεται κοντά σε ένα εντυπωσιακό 60%. Με περίπου 1.000 ανθρώπους να χάνουν την δουλειά τους κάθε μέρα, εκατοντάδες χιλιάδες που εξακολουθούν να απασχολούνται, δεν παίρνουν κανονικό μισθό.

Σύμφωνα με ένα από τα δύο μεγαλύτερα σωματεία στην Ελλάδα, την ΓΣΕΕ, σε περίπου ένα εκατομμύριο ανθρώπων στον ιδιωτικό τομέα – περίπου τα δύο τρίτα του συνόλου των εργαζομένων – τους έχουν περικόψει ώρες εργασίας  ή τους πληρώνουν με αρκετούς μήνες καθυστέρηση.

Για τα πληρώματα πλοίων, υπάρχει ενα προστιθέμενο πρόβλημα. Συχνά εκατοντάδες μίλια μακριά από το σπίτι και χωρίς κάπου αλλού να πάνε, οι περισσότεροι καταλήγουν να ζουν στα πλοία μέχρι να μπορέσουν να πληρωθούν, ενω οι οικογένειές τους επιβιώνουν χάρη στα χρήματα που  δανείζονται από φίλους και συγγενείς.

Μερικοί σταματούν και πηγαίνουν σε μια άλλη ακτοπλοϊκή εταιρεία. Αλλά αυτό σημαίνει ότι διακινδυνεύουν να χάσουν τους μισθούς, οι οποίοι καταβάλλονται, εφόσον οι εργαζόμενοι είναι διατεθειμένοι να περιμένουν αρκετό καιρό.Έτσι, οι περισσότεροι απλά περιμένουν.

«Οι άνθρωποι έχουν οικογένειες. Μερικοί έχουν δύο, τρία παιδιά. Κάνουν υπομονή, ώστε να μπορέσουν να πάρουν τα χρήματά τους», δήλωσε ο Θανάσης, ο οποίος εργάζεται στα καταστρώματα του πλοίου “Θεόφιλος”, όπου αυτός και οι συνάδελφοί του ζουν, μένοντας απλήρωτοι πολλοί από αυτούς εως και πέντε μήνες.

“Δεν έχουμε χρήματα ούτε για τσιγάρα πια”, λέει ο Θανάσης. “Η εταιρεία έχει υποσχεθεί να πληρώσει, αλλά ακόμη δεν υπάρχει τίποτα. Είμαστε σε απελπιστική κατάσταση.”Ο Σπύρος, συνάδελφός του, δεν έχει πληρωθεί από το Νοέμβριο και ζει μέσα στο πλοίο, παρόλο που νοικιάζει ένα διαμέρισμα στον Πειραιά.

“Δεν μπορώ να πάω σπίτι, επειδή ο ιδιοκτήτης δεν θα με αφήσει να μπω, μέχρι να πληρώνω το νοίκι”, είπε. Δεν είναι δυνατόν να δανειστεί τόσα πολλά από τους φίλους, χρωστάει τώρα νοίκια τεσσάρων μηνών.Όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων τους, ο Θανάσης και ο Σπύρος δεν θέλουν να δώσουν τα πλήρη ονόματα τους, φοβούμενοι ότι μιλώντας, θα μπούν στην μαύρη λίστα των εταιρειών φέρρυ, ως ταραχοποιοί.
«Είναι η ανασφάλεια της ανεργίας, ο φόβος, οι άνθρωποι έχουν τρομοκρατηθεί. Φοβούνται ότι θα τους δούν και θα στιγματιστούν από τις άλλες εταιρείες και δεν θα ξαναδουλέψουν. Φοβούνται για το αύριο, το μεθαύριο», δήλωσε ο Απόστολος Μπανασής, ταμίας του σωματείου των ναυτεργατών.

Όταν πληρώνεται, η δουλειά ενός ναυτικού είναι σχετικά προσοδοφόρα. Τα μέλη του πληρώματος μπορούν να πάρουν 2,000-3,500 ευρώ τον μήνα σε αντάλλαγμα για τους μήνες που πέρασαν μακριά από το σπίτι τους και για εργασία που συχνά εκτείνεται σε 18 ώρες την ημέρα.Ο Μπανασής δήλωσε οτι υπάρχουν περίπου 900-1,000 άνθρωποι που τους οφείλονται μισθοί μεταξύ δύο και επτά μηνών και ως επί το πλείστον εργάζονται για τρεις μεγάλες ελληνικές ακτοπλοϊκές εταιρείες: ΑΝΕΚ, Nel Lines και Hellenic Seaways. Η κατάσταση ήταν ιδιαίτερα άσχημη, τον Φεβρουάριο και βελτιώθηκε κάπως το Μάρτιο, είπε, με κάποιους ναυτικούς να αποπληρώνονται, ή τουλάχιστον να παίρνουν ένα μέρος.

Η Hellenic Seaways αρνήθηκε να σχολιάσει, ενώ η ΑΝΕΚ και η Nel Lines δεν απάντησαν στα αιτήματα μας για σχολιασμό.

Με δεδομένη την οικονομική κρίση, η αδυναμία ορισμένων ακτοπλοϊκών εταιρειών να πληρούν όλες τις οικονομικές υποχρεώσεις τους δεν θα ήταν έκπληξη, δήλωσε ο Μιχάλης Σακέλλης, πρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Επιβατηγού Ναυτιλίας.Μεταξύ της μείωσης του αριθμού των επιβατών και των κλιμακούμενων εξόδων, είπε. « οι εταιρείες έχουν παγιδευτεί ».

Εξαρτόμαστε σε μεγάλο βαθμό από τον εσωτερικό τουρισμό και  η επιβατική κίνηση έχει μειωθεί κατά 20-30% κατά τα τελευταία χρόνια, καθώς οι Έλληνες βλέπουν τα εισοδήματα τους να λιγοστεύουν, δήλωσε ο Σακέλλης. Οι τράπεζες, υπό πίεση και οι ίδιες, έχουν σταματήσει να δανείζουν χρήματα και τα έξοδα έχουν εκτοξευτεί με τον διπλασιασμό του φόρου στα καύσιμα, τα οποία αντιπροσωπεύουν το 50-60% του κόστους ενός πλοίου.“Έχουμε ανησυχήσει και προειδοποιήσει για το θέμα αυτό τα τελευταία πέντε χρόνια”, δήλωσε ο Σακέλλης.
Μόνο μερικές από τις συνολικά 26 ακτοπλοϊκές εταιρείες που λειτουργούν στην Ελλάδα δεν ήταν σε θέση να πληρώσουν τα πληρώματά τους, σημείωσε, αν και ο ίδιος δεν ανέφερε ποιες είναι αυτές. Αλλά δεδομένου του χειμώνα, όπου δεν είναι λειτουργούν όλες οι ναυτιλιακές εταιρίες, τα μισά από τα πλοία που ξεκίνησαν χρωστούν αναδρομικούς μισθούς στα πληρώματα, δήλωσε.

Επάνω στο “Θεόφιλος”, ο Θανάσης και άλλοι αρνούνται να εργαστούν μέχρι να εξοφληθούν. Η εταιρεία εξακολουθεί να τηρεί την συμβατική της υποχρέωση να τους ταΐζει και να παρέχει ενέργεια.

Αλλά για τον Δημήτρη, που εργάζεται στο κατάστρωμα σε ένα πλοίο υπό επισκευή στο χώρο επισκευής πλοίων στο Πέραμα, κοντά στον Πειραιά, υπήρχε μόνο θέρμανση και τρεχούμενο νερό – μεταξύ 9 π.μ. και 5 μ.μ. Μετά από εκείνες τις ώρες, οι μηχανές του πλοίου σταματούν, βυθίζοντας το πλοίο στο παγωμένο σκοτάδι και αφήνοντας μόνο με στρώματα ρούχα και κουβέρτες τον Δημήτρη, για να αντιμετωπίσει το κρύο και την υγρασία, καθώς  κοιμάται στο πλοίο.

Απλήρωτος για περισσότερους από δύο μήνες, ο Δημήτρης δεν έχει αλλού να παει, επειδή το σπίτι του είναι σε μια πόλη στο βορειοανατολικό τμήμα της Πελοποννήσου, πάνω από 120 χιλιόμετρα  νότια της Αθήνας.“Τα οικονομικά μου δεν μου επιτρέπουν να πάω στα άλλα πλοία, στο λιμάνι όπου έχουν ζεστό φαγητό και ηλεκτρικό”, είπε. “Έτσι, κοιμάμαι εδώ”.